Aan de slag voor onze inwoners of een slag in het jachthavenwater?
11 Oktober 2018

Naar aanleiding van het verschijnen van de armoedebarometer, kunnen we met Groen-EOS niet anders dan stellen dat Willebroek voor grote uitdagingen staat. Het federale beleid en de nasleep van de bankencrisis hebben onze gemeente en vooral de kansarmen hier, niet gediend. Maar ook het gevoerde gemeentelijk beleid laat de armen te makkelijk in de steek. We citeren hieronder de conclusies voor onze gemeente. Het volgende bestuur draagt de grote verantwoordelijkheid om iedereen mee te krijgen in onze gemeente. Met deze cijfers en bevindingen in de hand is het eigenlijk hoogst ongepast om je fantasme over een jachthaven over 30 jaar als verkiezingsbelofte te formuleren.
‘De kansarmoede stijgt alarmerend tot 21%. Tegenover 2005 is de kansarmoede bijna vervijfvoudigd. Dit vertaalt zich de komende jaren in armoede op school, jongeren met schoolse achterstand en op lange termijn werkloosheid.
Gemeenten kunnen een beleid voeren gericht op kinderarmoede: de gezinnen opsporen, begeleiden, een menswaardig bestaan geven en een schoolbeleid voeren dat rekening houdt met kinderarmoede.
Uit de grafieken en cijfers blijkt ook het hoog aantal mensen met een migratieachtergrond dat rond de armoedegrens leeft. In vergelijking met personen geboren in België hebben zij een veel grotere kans op werkloosheid, op schoolse achterstand (1 op 8), en op kinderarmoede (2 op 5).
Een integratiebeleid en een antidiscriminatiebeleid gaan hand in hand. Dit is ook voor Willebroek een uitdaging.
Ook heel wat gezinnen van Belgische origine leven in armoede: kansarmoede stellen we immers vast bij 8% van de kinderen met een moeder van Belgische origine! Werkloosheid ligt de voorbije jaren constant rond de 9% in Willebroek, de betalingsachterstand en de energiearmoede stijgen.
Het aantal leefloners stijgt de voorbije jaren opnieuw en ook het aantal ouderen met een IGO (inkomensgarantie voor ouderen) stijgt. Het sociaal beleid van Willebroek kan een tandje bijsteken.
Het sociaal en integratiebeleid kan zeer effectief zijn: het helpt mensen uit armoede, het helpt mensen die een beroep doen op het OCMW, het integreert mensen in de Willebroekse samenleving. Willebroek kan meer investeren in een ruim sociaal beleid, maar heeft ook nood aan solidariteit van omliggende gemeenten en Vlaanderen.
De afbouw van het aanbod van sociale huisvesting is zorgwekkend. De sociale woonnood vraagt een extra inspanning van het Willebroekse woonbeleid. Het hoog aantal gezinnen die meer dan 30% van hun inkomen aan huur besteden is een mogelijk teken aan de wand.’
De armoedebarometer voor Willebroek:
https://www.decenniumdoelen.be/documenten/lokale-barometers-2018/Willebroek.pdf